Gevaren voor de zeehond

De leefomgeving van de zeehond, wat zee en strand is, wordt gedeeld door zowel dier als mens. Hierdoor zijn er best wat uitdagingen die voor een groot deel te wijten zijn aan menselijke handelingen. Het gaat dan vaak om het volgende:

– Vervuiling en vernietiging van de leefomgeving van de zeehonden
– Intensief gebruik van de leefomgeving van de zeehonden (toerisme, windmolenparken, verkeer op zee)
– Afval in zee
– Verstrikking in netten en plastic afval
– Niet duurzame visserij en overbevissing
– Menselijke verstoring van het leefgebied van de zeehond
– De klimaatverandering (extreme weersomstandigheden)

Bovenstaande bedreigingen kunnen er mede voor zorgen dat zeehonden verzwakt of ziek worden. Een ander gevolg is dat zogende pups van hun moeder gescheiden raken.

Soms lijkt het alsof een zeehond in gevaar is. Veelal wordt dit gedacht zodra een zeehond op het strand ligt. Zeehonden zijn net als dolfijnen en walvissen zeezoogdieren, maar in tegenstelling tot dolfijnen kunnen zeehonden zelfs tot een paar dagen aan land verblijven.
Vertrouw je de situatie niet? Dan kan er een melding (144) gemaakt worden. Vervolgens wordt er in overleg met A Seal beslist om het dier in observatieperiode te houden of onmiddellijk naar A Seal te brengen.

Visnetten, plastic afval en boten kunnen ervoor zorgen dat zeehonden ziek worden of gewond raken. Maar ook door onrust kunnen zeehonden in gevaar raken. Als zeehonden gestoord worden, raken ze snel in paniek en vluchten het water in. Wanneer er onrust wordt veroorzaakt terwijl er kleine pups op de zandbank zijn, zorgt dit voor gevaar. Door de paniek snelt moeder zeehond het water in en verliest haar pup uit het oog.

Je kunt de pup dan horen janken, zo’n pup wordt ook wel een ‘huiler’ genoemd. Zonder de zorgen van zijn moeder redt hij het namelijk niet. Meestal spoelt zo’n verweesde pup ergens op een strand uitgeput en hongerig aan. Gelukkig worden ze vaak op tijd gevonden en naar onze zeehondenopvang gebracht.